Neolitik bir anıta ek olarak, Stonehenge’in inşaatçıları arkalarında biraz daha az şenlikli bir şey bıraktılar: fosilleşmiş kaka yığınları. Bu koprolitlerin yeni bir analizi, büyük kış şölenleri sırasında, eski işçilerin ve köpeklerinin, parazit solucanların yumurtalarıyla dolu az pişmiş et yediklerini gösteriyor.
Araştırma ekibi, Stonehenge’den yaklaşık 2,8 kilometre uzaklıkta bulunan Neolitik bir yerleşim olan Durrington Duvarları’ndaki bir çöp yığınında fosilleşmiş “kaka yığınlarını” ortaya çıkardı.
Uzmanlar, sitenin 4.000 ila 5.000 yıl önce bir güneş takvimi görevi görmüş olabilecek ikonik taş halkayı inşa eden birçok işçiye ev sahipliği yapmış olabileceğine inanıyor.
Araştırmacılar, bölgede bulunan, hem insanlardan hem de köpeklerden kaynaklanan 19 koproliti analiz ettiler ve numunelerden beşinin (dördü köpeklerden ve biri insandan) çeşitli parazit solucanların yumurtalarını içerdiğini buldular.
Ekip, parazit yumurtalarının çoğunluğunun, büyük kış şölenlerinde tüketilen az pişmiş et yemeklerinde Neolitik inşaatçılara servis edildiğini ve bunların artıklarının muhtemelen köpeklere verildiğini düşünüyor. Açıklamaya göre, bu, Birleşik Krallık’taki orijinal kaynaklarına kadar izlenebilen en eski parazit solucan kanıtı.
Cambridge Üniversitesi’nde biyolojik bir antropolog olan çalışma lideri Piers Mitchell, “Neolitik Britanya’da bağırsak parazitleri ilk kez görüldü ve onları Stonehenge ortamında bulmak gerçekten önemli bir şey.” diyor.
İnsan dışkısı da dahil olmak üzere kontamine olmuş beş numuneden dördü, kemirgenler, maymunlar ve inekler, koyunlar ve domuzlar gibi çiftlik hayvanları da dahil olmak üzere çeşitli hayvanların iç organlarında büyüyen bir tür parazit solucan türü olan Capillariid solucanların bilinmeyen türlerine ait limon şeklindeki yumurtaları içeriyordu.
Capillariid solucanları, en az iki başka hayvanı içeren olağandışı bir yaşam döngüsüne sahiptir. İlk olarak, solucanlar, yumurtaları yanlışlıkla çevrelerinden alan fareler gibi hayvanları enfekte eder. Yumurtalar daha sonra hayvanın karaciğer, akciğerler ve bağırsaklar gibi iç organlarına bağlanır. Yumurtalar yumurtadan çıkar ve solucanlar büyüdükçe, daha fazla yumurta üretmek için aseksüel olarak üremeden önce organları yemeye başlarlar. Enfekte hayvanlar daha sonra daha büyük yırtıcılar tarafından avlanır ve yumurtalar, başka bir konakçı tarafından yutulmak üzere çevreye geri atılmadan önce avcının sindirim sisteminden geçer.
Modern insanların iki tür Capillariid solucanı tarafından enfekte olduğu biliniyor: Capillaria hepatica ve Capillaria philippinensis . Bu solucanlar bir kişinin organlarını yemeye başladığında, hastalığa capillariasis denir ve Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerine (Centers for Disease Control and Prevention) göre uygun şekilde tedavi edilmezse ölümcül olabilir.
Bununla birlikte, burada, Stonehenge inşaatçıları ve köpekleri muhtemelen solucanlardan etkilenmedi. Enfekte olmuş olsalardı, yumurtalar iç organlarına yerleşip yumurtadan çıkacağı için dışkılarına gelmezdi. Bunun yerine, açıklamaya göre, muhtemelen enfekte bir hayvanın etini yediler ve yumurtaları, vahşi doğada bir avcının yapacağı gibi aktardılar.Bunun yerine, muhtemelen enfekte bir hayvanın etini yemişler ve vahşi doğada bir yırtıcı hayvanın yaptığı gibi yumurtaları başkalarına aktarmışlardı.
Mitchell, “Bulduğumuz parazit türleri, Stonehenge’in inşası sırasında hayvanlarla kış ziyafeti verildiğine dair önceki kanıtlarla uyumlu.” diyor. Ziyafetler kışın daha yaygındı, çünkü işçilerin çoğunluğu o zaman Stonehenge’e gidiyordu: Yılın geri kalanında Birleşik Krallık’ın başka yerlerindeki evlerine dönüyorlardı ve inşaat işleri yavaşlıyordu.
Araştırmacılar, inşaatçıların muhtemelen sığırların sakatat, bağırsakları ve diğer iç organlarını yedikten sonra yumurtaları aldıklarından şüpheleniyorlar. Daha önce yapılan araştırmalar, inşaatçıların bu ziyafetlerde tüketilmek üzere 100 km’den fazla sığır gütmüş olabileceğini ve capillarid yumurtaların sığır ve diğer geviş getiren hayvanlara bulaşabileceğini göstermişti.
Açıklamaya göre sakatat bugün yaygın olarak yenmiyor (bazı Asya kültürlerinde hala yaygın), ancak Neolitik topluluklar arasında popüler bir yemekti. Buradaki Neolitik insanların yediği sakatat ise az pişmiş olabilir.
University College London’da arkeolog olan ortak yazar Mike Parker Pearson, “Domuz eti ve sığır eti kavrulur veya toprak kaplarda kaynatılırdı, ancak görünüşe göre sakatat her zaman çok iyi pişmemiş.” diyor.
2021’de Durrington Walls sitesinde yapılan başka bir araştırma, eski inşaatçıların aynı zamanda çilek, meyve ve et de yediklerini ortaya çıkardı.
Son köpek koproliti, büyük olasılıkla normalde tatlı su balıklarında bulunan Dibothriocephalus dendriticus olan bir tenya yumurtalarını içeriyordu. Durrington Walls ziyafetlerinde balık tüketildiğine dair bir kanıt bulunmadığından, araştırmacılar, inşaatçılar kış için Stonehenge’e gitmeden önce bu köpeğin muhtemelen enfekte bir balık yediğinden şüpheleniyorlar.